Policjanci w służbie historii Agnieszka Patecka - Konkurs Policjanci w służbie historii - edycja II -

Policjanci w służbie historii Konkurs dla uczniów „klas mundurowych”

Nawigacja

Konkurs Policjanci w służbie historii - edycja II

Artur Błaszak


Nazwa szkoły
Zespół Szkół Mechanicznych im. Komisji Edukacji Narodowej

Dane zespołu

Nauczyciel – Opiekun - imię i nazwisko
Artur Błaszak

Pierwszy uczeń

Uczeń 1 – imię i nazwisko
Agnieszka Patecka

Drugi uczeń

Uczeń 2 – imię i nazwisko
Weronika Kozłowska

Trzeci uczeń

Uczeń 3 – imię i nazwisko
Konrad Czajkowski

Miejsce pamięci

Nazwa miejsca
Pomnik Pomordowanych Policjantów II RP Województwa Poznańskiego
Lokalizacja
Pomnik Pomordowanych Policjantów II RP Województwa Poznańskiego
Obiekt w formie ceglanych steli, łączonych metalowymi tablicami, odsłonięto w dniu 14 maja 2010. Na stelach widnieją symbole religijne i państwowe (krzyże i orły). Na tablicach umieszczono natomiast nazwiska prawie 400 policjantów z okresu II RP
Więcej
Dokładny opis miejsca

Pomnik Pomordowanych Policjantów II RP Województwa Poznańskiego zlokalizowany na Osiedlu ks. Jerzego Popiełuszki, w pobliżu kościoła św. Jerzego. Pomnik został odsłonięty 14 maja 2010 roku z inicjatywy byłego komendanta głownego Policji nadinsp. Zenona Smolarka, przy wsparciu nadinsp. Zdzisława Centkowskiego, mł. insp. Jerzego Strzykały, insp. Marka Ochockiego, mł. insp. Krzysztofa Krzyżańskiego, insp. Bogdana Borowicza, Haliny Popke, Andrzeja Borowskiego, ks. Stefana Komorowskiego i policjantów województwa wielkopolskiego.
Obiekt jest formą ceglanych steli, połączony metalowymi tablicami, na których widnieją symbole religijne oraz państwowe, jakimi są orły i krzyże. Na tablicach umieszczono natomiast nazwiska prawie 400 policjantów z okresu II Rzeczypospolitej, zamordowanych przez NKWD lub hitlerowców, w tym 340 poznańskich funkcjonariuszy zabitych w Twerze. Z uwagi na możliwość odkrycia kolejnych zbrodni komunistycznych, na pomniku pozostawiono wolne miejsca na dalsze nazwiska. W Kościele co roku, w rocznicę odsłonięcia pomnika organizowane są uroczyste msze święte ku czci pomordowanych i poległych. W uroczystości biorą udział ważne osobistości m.in. Komendanci Policji jak i policjanci niższego szczebla, przedstawiciele wszystkich służb mundurowych, władz miasta i województwa, stowarzyszeń, szkół w których funkcjonuja klasy policyjne, kompania honorowa Policji i orkiestra reprezentacyjna Policji z Wrocławia.
W roku ubiegłym, nasza klasa wspólnie z wychowawcą (emerytowanym policjantem) wzięła udział w tym wydarzeniu - byliśmy z tego faktu bardzo dumni, że to właśnie my mogliśmy reprezentować naszą szkołę podczas tej uroczystości. Była to 77 rocznica mordu. Osobiście uważamy, że miejsce te jest niezwykle ważne i wzruszające. Msza w której wzięliśmy udział była bardzo uroczysta, a po niej nastąpiło wzruszające złożenie kwiatów pod pomnikiem, z apelem poległych i salwą honorową włącznie. Warto wspomnieć, że pomnik ten, jest jednym z dwóch w Polsce, który upamiętnia poległych policjantów zamordowanych w bestialski sposób przez strzał w tył głowy. Są to ludzie, którzy oddali swe życie za Ojczyznę w imię honoru - to nasi bohaterowie, będący przykładem oddania Polsce i służbie. Dlatego niezmiernie ważne jest upamiętnienie oraz czczenie miejsc ich pamięci.

Zdjęcia

Żywa lekcja historii

Opis przeprowadzonej żywej lekcji historii

W celu realizacji ostatniego zadania jakim była żywa lekcja historii udaliśmy się dnia 18 kwietnia 2018 roku do szkoły podstawowej nr 12 im. Adama Mickiewicza na osiedlu Zwycięstwa w Poznaniu. Na lekcji ugościli nas uczniowie klasy 6 wraz z wychowawcą Panem Tomaszem Musielskim (15 uczniów), nauczycielem języka polskiego oraz historii. Z wielką przyjemnością podzieliliśmy się wiedzą na temat Policji i jej początkach. Chcieliśmy, by dzieci brały czynny udział w zajęciach. Swoją prezentację zaczęliśmy od pytania „ Czym jest POLICJA?”. Uczniowie odpowiadali różnorodnie, a zarazem trafnie. Na końcu doszliśmy do wniosku, że jest niezmiernie ważną i potrzebną społeczeństwu jednostką dbającą o porządek i bezpieczeństwo obywateli jak i mienia. W następnym etapie przedstawiliśmy początki Policji, począwszy od Polskiej Policji Państwowej II RP, aż do teraźniejszej. Opisaliśmy zmiany dotyczące chociażby umundurowania, ślubowania oraz zadań jakie pełnili policjanci. Najbardziej wzruszającym momentem było dowiedzenie się przez uczniów o obozie w Ostaszkowie, gdzie dochodziło do brutalnych mordów jednostek umundurowanych przez NKWD, a następnie miejscu pochówku poległych w Miednoje. W pewnym stopniu przybliżyliśmy i pokazaliśmy dzieciom dawne czasy okrucieństwa w latach międzywojennych. Na końcu prezentacji poruszyliśmy temat rekrutacji do Policji. Naukę zamieniliśmy w zabawę, by dzieciaki wyniosły ciekawe informacje z lekcji. Wspólnie wymyśliliśmy symbole opisujące, jaki jest to ważny i potrzebny społeczeństwu zawód. Projektem chcieliśmy nauczyć, że służba w Policji to ogromne poświęcenie. Zależało nam, aby uczniowie zaczerpnęli namiastkę informacji na temat samej służby oraz dowiedzieli się jak wyglądały dawne czasy. Jest to przecież służba w czasie wojny i pokoju. Policja, jako formacja, posiada niezwykłą historię, którą jest dobrze przekazywać młodszym pokoleniom w celu jej rozpowszechniania i upamiętnienia.

Zdjęcia
Pliki
Plik 1 Plik 2 Plik 3 Plik 4 Plik 5
Plik ZIP lub RAR
-

Sylwetka policjanta

Imię i nazwisko policjanta
Józef Szabłowski
Lata życia
18 stycznia 1904 r. - 16 lipca 1943 r.
Opis postaci

Józef Szabłowski urodzony 18 stycznia 1904 roku w Mińsku Litewskim dzisiejszej stolicy Białorusi. Pochodził ze szlacheckiej rodziny herbu łuk. Jego matką była Kamila Bakinowska-Szabłowska zaś ojcem Dominik Szabłowski. Obydwoje pochodzili z rodu szlacheckiego, nie mieli więcej dzieci.. Jako młody chłopak uczęszczał do męskiego gimnazjum filologicznego w Mińsku. Prowadził życie przeciętnego nastolatka do czasu, gdy w roku 1918 bolszewicy podbijali rodzinne miasto Józefa. Chłopiec został zmuszony opuścić miasto w wieku szesnastu lat. Aby przetrwać te ciężkie czasy w tym samym roku został konduktorem kontraktowym. Następnie jako ochotnik trafił do wojska i 17 lutego 1919 roku brał czynny udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Rok później wojna dobiegła końca i przyniosła owocne zwycięstwo Polsce. Po tym wydarzeniu Józef rozpoczął edukację w szkole dla uchodźców i zgłosił się do policji. Służył w tzw. Policji Polskiej. 24 lipca 1919 roku został posterunkowym ,zaś dnia 6 marca 1928 roku został awansowany na starszego posterunkowego. Jego służba owocowała w sukcesy. 1 czerwca 1938 roku otrzymał brązowy medal za długotrwałą służbę. Był także policjantem cywilnym oraz sędzią śledczym. W 1923 roku 8 czerwca zrzekł się obywatelstwa rosyjskiego i przyjął polskie. W roku 1929 Szabłowski odbył praktyki w Poznaniu oraz w Tczewie. Dwa lata później, w 1931 roku poślubił Halinę Klarę Szabłowską. Ich związek zaowocował w dwie piękne córki Kamilę, która zechciała nam opowiedzieć o swym ojcu oraz Katarzynę. Starszy posterunkowy Szabłowski 1 maja 1933 roku rozpoczął kurs ogólny informacyjny obrony przeciwgazowej w Poznaniu i wykazał dostateczne praktyczne i teoretyczne wiadomości. Kurs zakończył się 30 czerwca 1933 roku. W 1939 roku wybuchła druga wojna światowa. Szabłowski wyruszył na nią jako cywil oraz członek wywiad czwartego opuszczając swą rodzinę. W roku 1940 Halina Szabłowska, żona Józefa umarła na gruźlicę.
Po wysiedleniu przez Niemców z Poznania Szabłowski mieszkał u Ludwiki Świdzickiej jako sublokator w Warszawie przy ulicy Białobrzeskiej. Dzięki oświadczeniom napisanym przez Ludwikę i Helenę Sztyk możemy poznać stosunek Szabłowskiego do społeczeństwa oraz część jego życiorysu: „Józef służył w tzw. Policji Polskiej/ Granatowej w stopniu plutonowego. Do pracy tej był zmuszony przez okupanta. Poznałam go jako bardzo dobrego Polaka. Całym swoim postępowaniem nigdy nie przyniósł ujmy imieniu polskiemu, udzielał stale wszystkim rad i pomocy, cieszył się sympatią i poważaniem wszystkich sąsiadów i znajomych. Wiadomym mi jest, że Józef Szabłowski pracował w tajnych polskich organizacjach. Stale kontrolował pracę podziemną i brał udział w akcjach sabotażowych.”
Helena Sztyk pisze o nim : „Stale kontrolował prasę podziemną. Całym swoim postępowaniem zasłużył na szacunek i poważanie wszystkich sąsiadów. Dzielił się wszystkim co posiadał, sam pędząc więcej niż skromne życie." Wiadomość o aresztowaniu i następnie o śmierci Szabłowskiego Józefa wszyscy sąsiedzi przyjęli ogromnym żalem. "Czuję się w obowiązku stwierdzić, że Szabłowski Józef był zawsze dobrym Polakiem i najlepszym Synem Swojej Ojczyzny.”
Szabłowski został aresztowany przez Gestapo w 1943 roku w miejscu pracy komisariatu policji przy ulicy Fabrycznej. Przebywał osadzony w więzieniu Sicherhetspolizei gestapo w Warszawie przy ulicy Dzielnej 24/26. W dniu 16 lipca 1943 roku został bestialsko rozstrzelany w krwawej egzekucji prawdopodobnie na ulicy Gęsiej, która była odwetem za zamach na oddział SA w Al. Ujazdowskich.
Jego córka Kamila Szabłowska, która zechciała opisać nam niezwykle ciekawą, a zarazem wzruszającą historię swojego ojca z łzami w oczach mówi o przeszłości. Sama nie pamięta dokładnie jakże ważnej osoby w swoim życiu. Swego tatę zna jedynie z odnalezionych dokumentów oraz opowieści rodziny. Opowiada, że gdy była dzieckiem nie wiedziała co dzieje się z jej ojcem. Nie było można mówić na głos o funkcjonariuszach policji. Dopiero w późniejszych czasach powoli zwiększała swą wiedzę na temat ojca. W celu zwiększenia swojej wiedzy dodatkowo od roku 1990 stara się zbierać dokumenty upamiętniające życie naszego bohatera, który bezgranicznie poświęcił się Ojczyźnie „ Jest prawdziwym Synem Swojej Ojczyzny”.

Wykorzystane źródła

1. Publikacja pod redakcją nadinsp. Zenona Smolarka i Andrzeja Borowskiego "Martyrologia policjantow wojewodztwa poznańskiego II RP"
2. Zbiory rodzinne p. Kamili Szabłowskiej - córki bohatera

do góry