Jacek Zywert
Dane zespołu
Pierwszy uczeń
Drugi uczeń
Trzeci uczeń
Sylwetka policjanta
Biografia Jana Gałązki:
Pragniemy przedstawić postać starszego przodownika Policji Państwowej, II Rzeczypospolitej Polskiej. Był synem Marianny i Stanisława Gałązków. Urodził się we wsi Krępa, dnia 21.11.1891 roku. To gmina Łysobyki (obecnie Jeziorzany), w województwie lubelskim.
Ukończył szkołę ogrodniczą w Warszawie i w sierpniu 1916 roku zatrudnił się w majątku Brochów (powiecie sochaczewskim) jako kierownik ogrodów. Pracował tam do 1918 roku, ale wykonywany zawód nie stał się jego życiowym powołaniem, chociaż doświadczenia ogrodnicze wykorzystywał w praktyce.
W roku 1919 rozpoczął służbę jako posterunkowy na komisariacie Policji w Sochaczewie. 14 lipca 1920 roku ukończył kurs w szkole Przodowników Policji Państwowej okręgu warszawskiego. Tego samego roku w październiku dostał awans do stopnia starszego przodownika Policji Państwowej. Rok 1920 był bardzo ważny dla Jana Gałązki, ponieważ intensywnie pracował zawodowo i ustabilizował życie osobiste. Ożenił się z Ludmiłą (z domu Grapow). Mieli dwie córki Zofię i Helenę oraz jednego syna Stanisława. Niestety Ludmiła zmarła przedwcześnie we wrześniu 1931 roku. Kolejną wybranką Jana była Anna (z domu Michalska).
Jan Gałązka służył w Komendzie Powiatowej Policji w Sochaczewie do wybuchu II wojny światowej. Dnia 8 września 1939 roku ostatni raz widział się z żoną i dziećmi. Otrzymał, podobnie jak wielu funkcjonariuszy służb mundurowych, rozkaz ewakuacji na wschód kraju. Wszyscy policjanci z jego grupy, zostali zatrzymani przez Armię Czerwoną i dostali się w tryby sowieckiego aparatu represji reprezentowanego przez krwiożerczy NKWD.
O losach Jana Gałązki poinformował robotnik, który został zwolniony z obozu w Ostaszkowie i przywiózł list dla żony starszego przodownika P.P. Gdy tam przebywał, szukał kogoś kto jest z Sochaczewa. Tak zapoznał się z Janem Gałązką. Policjant napisał wtedy ostatni list do żony, który został jej przekazany za pośrednictwem wspomnianego wyżej Polaka.
Po wojnie Anna dokładała wszelkich starań, aby odnaleźć męża, m.in. przez Polski Czerwony Krzyż. Niestety, nie udało się uzyskać żadnych wiarygodnych informacji. Jan Gałązka w 1938 r. otrzymał brązowy medal „Za długoletnią Służbę”. Postanowieniem Prezydenta RP, Lecha Kaczyńskiego w listopadzie 2007 roku został pośmiertnie awansowany na pierwszy stopień oficerski w przedwojennej Policji Państwowej – aspiranta P.P.
I. Źródła pisane:
1. Powstanie Policji Państwowej w Odrodzonej Rzeczypospolitej, pod red. A. Misiuka, Szczytno 2009.
2. Litwiński R., Korpus Policji w II Rzeczypospolitej. Służba i życie prywatne, Lublin 2007.
3. Miednoje. Księga cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, pod. red. G. Jakubowskiego, Warszawa 2005.
4. Misiuk A., Policja Państwowa 1919-1939. Powstanie, organizacja, kierunki działania, Warszawa 1996.
II. materiały z Internetu:
1. http://www.kujawsko-pomorska.policja.gov.pl/kb/informacje/historia-policji/zbrod/miejsca-pamieci-ofiar/3204,Miejsca-pamieci-Ofiar-Zbrodni-Katynskiej-w-woj-kujawskopomorskim.html?fbclid=IwAR0SfCMI7SX41NqmK9ZUihRvdaTUoPVkanTOhjtnFQKVoeyWamJkilNQbd8
2.http://policjapanstwowa.pl/?fbclid=IwAR1IQEguholOlJUoX1nO4RU7DGNTH9ZMW4TQq5BkDXQNLHdmk6eVqnV1_zs
3.https://policjanciwhistorii.ipn.gov.pl/pol/for?fbclid=IwAR0cDLP496StdPF9zG4Z6NVUeU-2uOg0gYdSlXtPaRrOEuDFCyZR8a__KDs
4. http://panstwowa.policja.pl/pp/zyciorysy/82656,Galazka-Jan-1891-1940.html?fbclid=IwAR2wwi4_xE7f8nR-HCtlb7iukgH3Sc8oQfYfFiIZUalz6jCAUbRIb9Diec0
5. http://www.mazowiecka.policja.gov.pl/wsc/aktualnosci/21602,quotPamiec-i-Tradycjaquot-sochaczewska-wystawa-upamietniajaca-funkcjonariuszy-Po.html
6. http://expressochaczewski.pl/2017/04/13/policjanci-z-sochaczewskiej-komendy-obchodza-dzien-pamieci-ofiar-zbrodni-katynskiej/#
7.https://pl.wikipedia.org/wiki/Medal_za_D%C5%82ugoletni%C4%85_S%C5%82u%C5%BCb%C4%99
Miejsce pamięci
Funkcjonariusz Policji Państwowej II Rzeczypospolitej Polskiej, Jan Gałązka, więzień obozu NKWD w Ostaszkowie, został zamordowany w Twerze (Kalininie) w kwietniu 1940 roku. Jego doczesne szczątki spoczęły w Miednoje. Polski Cmentarz Wojenny w Miednoje otwarto w dniu 2 września 2000 roku. Powstał w latach 1999 – 2000 z inicjatywy Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Jego geneza związana jest z przekazaniem przez władze radzieckie w kwietniu 1990 roku stronie polskiej dokumentów zawierających imienne listy śmierci więźniów obozu NKWD w Ostaszkowie. Zapoczątkowało to poszukiwania miejsca, gdzie jeńcy tego obozu zostali pogrzebani. W lipcu 1990 roku groby zamordowanych Polaków zostały odnalezione. 11 czerwca 1995 roku na przyszłym cmentarzu uroczyście wmurowano akt erekcyjny i kamień węgielny poświęcony przez Papieża, Jana Pawła II. W lipcu 1995 roku ogłoszono konkurs na projekt zagospodarowania przestrzennego katyńskich cmentarzy. Autorami zwycięskiej pracy byli: Zdzisław Pidek, Andrzej Sołyga, Wiesław Synakiewicz i Jacek Synakiewicz. Prace budowlane prowadzone przez polskie firmy rozpoczęły się 2 lipca 1999 r., a odbiór nastąpił 9 sierpnia 2000 roku. Wszystkimi działaniami kierował Sekretarz Generalny Rady OPWiM Andrzej Przewoźnik. Cmentarz zbudowany został ze środków państwowych i społecznych. Powierzchnia nekropoli wynosi 1,7 ha. Znajduje się na nim 25 zbiorowych mogił ponad 6300 jeńców z obozu w Ostaszkowie zamordowanych w 1940 roku przez NKWD w Kalininie (Twerze). Teren cmentarza ma kształt kurhanu otoczonego murem, który stanowi symboliczną granicę między ziemią uświęconą krwią ofiar a światem zewnętrznym. Ołtarz ze stołem ofiarnym to rodzaj otwartej kaplicy, na którą składają się: ściana z nazwiskami zamordowanych policjantów i 9 - metrowy krzyż. Centralnym punktem cmentarza jest brama pamięci, na której znajdują się imiona i nazwiska pomordowanych. Elementami związanymi z bramą są dwa pylony z godłem Policji Państwowej. Symbolem miejsca jest umieszczony pod ziemią dzwon, którego głos, tak jak prawda o zbrodni, wydobywa się na powierzchnię. Tablice upamiętniające pomordowanych otaczają zbiorowe mogiły. Każdy ze zmarłych posiada tabliczkę z imieniem i nazwiskiem, datą urodzenia, miejscem pochodzenia, miejscem pracy lub służby w czasie aresztowania oraz rokiem śmierci – 1940. Uzupełnieniem tych epitafiów są biogramy zamieszczone w Księdze Cmentarnej. Na każdej z 25 mogił znajduje się 8-metrowy krzyż. Polski Cmentarz Wojenny w Miednoje, zgodnie z uchwałą władz Federacji Rosyjskiej, ma status instytucji państwowej. Znajduje się na nim tablica z inskrypcją: W hołdzie ponad 6300, spoczywającym w Miednoje, funkcjonariuszom Policji Państwowej i Policji Województwa Śląskiego, Straży Granicznej i Straży Więziennej, żołnierzom i oficerom żandarmerii wojskowej, Korpusu Ochrony Pogranicza i innych formacji wojskowych, pracownikom administracji państwowej i wymiaru sprawiedliwości II Rzeczypospolitej, jeńcom wojennym z obozu w Ostaszkowie zamordowanym przez NKWD wiosną 1940 roku w Kalininie (Twerze) Naród Polski
OPIS MIEJSCA PAMIĘCI - POLSKI CMENTARZ WOJENNY W MIEDNOJE
Funkcjonariusz Policji Państwowej II Rzeczypospolitej Polskiej, Jan Gałązka, więzień obozu NKWD w Ostaszkowie, został zamordowany w Twerze (Kalininie) w kwietniu 1940 roku. Jego doczesne szczątki spoczęły w Miednoje.
Polski Cmentarz Wojenny w Miednoje otwarto w dniu 2 września 2000 roku. Powstał w latach 1999 – 2000 z inicjatywy Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Jego geneza związana jest z przekazaniem przez władze radzieckie w kwietniu 1990 roku stronie polskiej dokumentów zawierających imienne listy śmierci więźniów obozu NKWD w Ostaszkowie. Zapoczątkowało to poszukiwania miejsca, gdzie jeńcy tego obozu zostali pogrzebani. W lipcu 1990 roku groby zamordowanych Polaków zostały odnalezione. 11 czerwca 1995 roku na przyszłym cmentarzu uroczyście wmurowano akt erekcyjny i kamień węgielny poświęcony przez Papieża, Jana Pawła II. W lipcu 1995 roku ogłoszono konkurs na projekt zagospodarowania przestrzennego katyńskich cmentarzy. Autorami zwycięskiej pracy byli: Zdzisław Pidek, Andrzej Sołyga, Wiesław Synakiewicz i Jacek Synakiewicz. Prace budowlane prowadzone przez polskie firmy rozpoczęły się 2 lipca 1999 r., a odbiór nastąpił 9 sierpnia 2000 roku. Wszystkimi działaniami kierował sekretarz generalny Rady OPWiM Andrzej Przewoźnik. Cmentarz zbudowany został ze środków państwowych i społecznych.
Powierzchnia nekropoli wynosi 1,7 ha. Znajduje się na nim 25 zbiorowych mogił ponad 6300 jeńców z obozu w Ostaszkowie zamordowanych w 1940 roku przez NKWD w Kalininie (Twerze). Teren cmentarza ma kształt kurhanu otoczonego murem, który stanowi symboliczną granicę między ziemią uświęconą krwią ofiar a światem zewnętrznym. Ołtarz ze stołem ofiarnym to rodzaj otwartej kaplicy, na którą składają się: ściana z nazwiskami zamordowanych policjantów i 9 - metrowy krzyż. Centralnym punktem cmentarza jest brama pamięci, na której znajdują się imiona i nazwiska pomordowanych. Elementami związanymi z bramą są dwa pylony z godłem Policji Państwowej. Symbolem miejsca jest umieszczony pod ziemią dzwon, którego głos, tak jak prawda o zbrodni, wydobywa się na powierzchnię. Tablice upamiętniające pomordowanych otaczają zbiorowe mogiły. Każdy ze zmarłych posiada tabliczkę z imieniem i nazwiskiem, datą urodzenia, miejscem pochodzenia, miejscem pracy lub służby w czasie aresztowania oraz rokiem śmierci – 1940. Uzupełnieniem tych epitafiów są biogramy zamieszczone w Księdze Cmentarnej. Na każdej z 25 mogił znajduje się 8-metrowy krzyż.
Polski Cmentarz Wojenny w Miednoje, zgodnie z uchwałą władz Federacji Rosyjskiej, ma status instytucji państwowej. Znajduje się na nim tablica z inskrypcją: W hołdzie ponad 6300, spoczywającym w Miednoje, funkcjonariuszom Policji Państwowej
i Policji Województwa Śląskiego, Straży Granicznej i Straży Więziennej
żołnierzom i oficerom żandarmerii wojskowej, Korpusu Ochrony Pogranicza
i innych formacji wojskowych, pracownikom administracji państwowej i wymiaru sprawiedliwości II Rzeczypospolitej, jeńcom wojennym z obozu w Ostaszkowie
zamordowanym przez NKWD wiosną 1940 roku w Kalininie (Twerze)
Naród Polski
Żywa lekcja historii
Żywa lekcja historii
W dniu 13 maja 2019 roku w II Liceum Ogólnokształcącym imienia Królowej Jadwigi w Toruniu przeprowadziłyśmy żywą lekcję historii pt. ,,Policjanci II RP – oddani służbie i rodzinie’’. Był to plon prac dwóch grup. Nasza grupa w składzie: Kalina Lach, Marta Nowińska, Natalia Tomczak opisła biografię Jana Gałązki, policjanta z Sochaczewa.
Zajęcia zostały zrealizowane dla uczniów klas trzecich Gimnazjum nr 29 w Toruniu. Celem spotkania było zainteresowanie ich historią Policji Państwowej z czasów II Rzeczypospolitej oraz II wojny światowej poprzez prezentację wybranych Bohaterów. Pojawiło się trzydziestu pięciu gimnazjalistów. Poza tym obecni byli uczniowie obu klas policyjnych II LO. W sumie na sali znajdowało się około pięćdziesięciu licealistów.
W lekcji uczestniczyła także wnuczka Leonarda Gacy, Bohatera drugiej grupy. Kolejnym gościem był redaktor Roman Such, który w lokalnych „Nowościach” redaguje cykliczny „Album Rodzinny”. Podczas spotkania zwrócił uwagę, jak ważne jest dokumentowanie wspomnień najbliższych, zachęcał do takich działań zgromadzoną młodzież.
Starałyśmy się przedstawić w atrakcyjnej dla młodych formie biografię Ś. P. Jana Gałązki. Opowiedziałyśmy o drodze, którą przemierzyłyśmy w trakcie realizacji projektu. Przedstawiłyśmy przyczyny wyboru Bohatera, przekazałyśmy informacje o warsztatach realizowanych przez Komendę Główną Policji, które przygotowują do realizacji projektu. Odbywają się one w każdym województwie w zainteresowanych szkołach, w których zdobywają wiedzę i umiejętności uczniowie klas policyjnych. W lutym uczestniczyłyśmy w warsztatach dla województwa kujawsko – pomorskiego w Inowrocławiu. Przydał nam się także udział w gali projektu edukacyjnego „Toruński Urząd dla Młodzieży”, w której wzięłyśmy udział 15 marca 2019 roku.
Uczestnicy „lekcji otwartej” z wielkich zaangażowaniem i zaciekawieniem słuchali przekazywanych przez nas informacji. Uczniowie chętnie zadawali pytania, np. dotyczące dziejów polskiej policji, wymagań dotyczących mundurowych w okresie międzywojennym oraz czasach nam współczesnych. Następnie, żeby sprawdzić wiedzę zapamiętaną z zajęć, przygotowałyśmy kilka pytań. Założony cel został spełniony, ponieważ uczniowie odpowiedzieli na zadane im pytania.