Cmentarz Bródnowski w Warszawie
Cmentarz Bródnowski (dawniej Bródzieński) jest zabytkowym cmentarzem w Warszawie położonym przy ul. św. Wincentego 83, między dzielnicami Targówek i Nowe Bródno. Zajmuje on powierzchnię 113,3 hektarów, obwód murów liczy ok. 5 km oraz jest podzielony na 965 kwater. Jest na nim pochowanych ponad 1,2 miliona osób. Cmentarz Bródnowski jest jedną z największych nekropolii w Europie. Na terenie cmentarza są dwa kościoły: św. Wincentego a Paulo (drewniany) oraz kościół Matki Boskiej Częstochowskiej (murowany). W 1934 roku, z okazji 50-lecia nekropolii, przy głównej bramie cmentarza wzniesiono murowaną dzwonnicę z pomieszczeniem czasowym na trumny. Pod koniec XIX wieku na Cmentarzach Powązkowskim i Na Kamionku zaczęło brakować miejsca do grzebania zmarłych. W związku z tym władze miasta, wraz z prezydentem Sokratesem Starynkiewiczem, zaczęły szukać terenów, które rozwiązałyby problem pochówków w Warszawie. Zdecydowano zatem, że powstanie wspólny cmentarz dla Warszawy i Pragi, na terenach należących do szpitala św. Ducha, od którego w 1883 roku kupiono 65 hektarów gruntu we wsi Bródno. Krótko potem, w listopadzie 1884 roku, arcybiskup warszawski Tadeusz Chościak-Popiel uroczyście poświęcił Warszawski Rzymskokatolicki Cmentarz Grzebalny im. Św. Wincentego a Paulo. Następnego dnia odbył się pierwszy pogrzeb - rocznej dziewczynki, Marii Skibniewskiej. Cmentarz Bródnowski był czwartą, po cmentarzu Kamionkowskim, cmentarzu żydowskim i cmentarzu cholerycznym, miejscem pochówków prawobrzeżnej Warszawy. Z powodu epidemii cholery w 1892 roku wydzielono kwaterę dla „zapowietrzonych”. Później w części północno-wschodniej wydzielono kwatery dla zmarłych bezwyznaniowych i o wyznaniach innych niż katolickie. Nekropolia odegrała ważną rolę podczas ostatniej wojny, gdy grobowce stały się miejscem przechowywania broni i amunicji przez organizacje konspiracyjne. Na Cmentarzu Bródnowskim ukrywali się także ludzie poszukiwani przez hitlerowców i odbywały się ćwiczenia bojowe formacji ruchu oporu. We wrześniu 1939 roku i jesienią 1944 roku Niemcy bombardowali nekropolię i zniszczeniu uległa centralna część cmentarza. Z upływem lat liczne groby i grobowce nabrały zabytkowego charakteru. W nekropolii są miejsca pochówku ludzi nauki, sztuki, bojowników o wolność, pomordowanych za sprawę narodową m.in.: powstańców z 1863 roku, uczestników rewolucji 1905 roku, tysięcy żołnierzy podziemia i osób cywilnych zamordowanych w okresie okupacji hitlerowskiej, poległych w czasie powstania warszawskiego w 1944 roku, pochowano tam księży zasłużonych dla Kościoła katolickiego, ofiary katastrofy smoleńskiej, polityków. Pochowany na tym cmentarzu jest m.in. Roman Dmowski – Lider Narodowej Demokracji. W 1981 roku zabytki w nekropoli zostały objęte ochroną i od tego czasu działał Komitet Opieki nad Cmentarzem Bródnowskim. Przez 15 lat zebrał on pieniądze na renowację około 150 pomników. Później komitet przestał istnieć, gdyż większość artystów wolała kwestować na rzecz Cmentarza Powązkowskiego. 20 listopada mija kolejna rocznica od momentu gdy poświęcono Cmentarz Bródnowski, miejsce spoczynku 1 200 000 osób. Ten niezwykły zabytkowy cmentarz, choć ustępujący pierwszeństwa elitarnym Starym Powązkom, zapisał się trwale w burzliwych dziejach Warszawy i Polski XIX i XX wieku. <br />Na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie odnalazłyśmy grób funkcjonariusza Policji Państwowej, kapitana Teofila Kierskiego.<br />Złożyłyśmy kwiaty i zapaliłyśmy znicz pamięci. Zwróciłyśmy uwagę na umieszczony na nagrobku napis, że „zginął 30 marca 1943r”. Krótka informacja, jakże jednak tragiczna historia. Otóż, kapitan Kierski w 1943 roku służąc w policji „granatowej” był jednak zakonspirowanym, zaprzysiężonym żołnierzem Armii Krajowej. W dniu 30 marca, został zastrzelony przez Bolesława Kowalskiego, oficera Gwardii Ludowej. Tragiczną historią jest to, że kapitan Kierski został pochowany na cmentarzu komunalnym a zrehabilitowany dopiero w 1956 roku.
Więcej